https://www.facebook.com/NokBangkokHifi/videos/966308096762760/UzpfSTEwNzgwMDExOTY6MTAyMTUwNjM5MzcwNDY2NzE/

นี่กลายเป็น blog เพลงไปแล้ว โพสแต่เพลง ไม่หรอก แค่บันทึกไว้

เที่ยงคืนกว่าๆหน้า feed facebook มีรุ่นน้องแชร์วีดีโอตัวนึงเลยเข้าไปฟัง กดไลค์คนแรกอย่างไม่ลังเล เพลงที่ไม่ได้ฟังมานาน ช่วงนี้อยู่อีกซีกโลกหนึ่งของเพลง ลิงค์นั้นเป็นวีดีโอที่โพสเมื่อ 3 ปีก่อน เป็นภาพกล้องค้างนิ่งๆนั่งฟังเพลง เพลงที่เปิดและอัดในคลิปนี้เสียงดีมาก เลยเริ่มรู้สึกถึงพลังบทเพลงของ Modern Dog อีกครั้ง

Modern Dog ถือว่าเป็นวงศิลปินไทยที่อยู่ในใจหลายๆคนรวมถึงตัวเราเองด้วย จริงๆเราก็ไม่ได้เป็นแฟนพันธุ์แท้หรืออะไร เพราะส่วนใหญ่จะชอบที่บทเพลงมากกว่าตัววง/บุคคล เพียงแต่บทเพลงที่ชอบเป็นของ Modern Dog ซะเยอะหน่อย

สิ่งที่ทำให้พลังในบทเพลงนั้นส่งต่อถึงเราได้มากมาย อาจจะเป็นเพราะเป็นบทเพลงที่มีอิทธิพล เชื่อมโยง ส่งถึงกับตัวเราในแต่ละขั้นของชีวิต

คงเริ่มกันจาก ก่อน (บุษบา มานี ทุเรียน) รูปไม่หล่อ (acoustic) ขอบคุณ Happiness is… และเพลงต้นเหตุในวันนี้ สิ่งที่ไม่เคยบอก

เข้าเรื่องเสียที สิ่งที่ไม่เคยบอก ในวันนี้จากคลิปวีดีโอทิ้งสายตาฟังเพลง ซาวน์เพราะๆ บวกกับเรื่องราวต่างๆที่ผ่าน ทำให้ได้มุมมองใหม่ อย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อน คิดมาเสมอว่าเป็นเพลงแนวแอบชอบแอบรัก พอฟังอีกทีเป็นเพลงหมดรักก้ได้นิ แอบหมดรักจะบอกยังไงดี ดูเป็นเพลงทบทวนความรู้สึก ก็เลยฟังใหม่ในมุมมองของคนที่จะสารภาพว่าไม่เหมือนเดิม ก็ได้อยู่นะ เลยรู้สึกไปอีกขั้นของการดื่มด่ำ เหมือนเราฟังเพลงจากอีกด้านของประตูมาตลอด วันนี้คลิปนี้ทำให้เกิดสุญญะ (void) เลยได้ลองคิดว่าถ้ากลับกันหล่ะฟังมาจากอีกด้านของประตู ไม่รู้ว่าคนแต่งคิดว่าเป็นสิ่งไหนกันแน่ที่ไม่เคยบอก

ราตรีสวัสดิ์

 

Literally today is Monday, I tidying up my workspace and physical desktop from all the paper fuel (sketches). Starting my pace with Luchini – Camp Lo then bringing me to this emotionful instrument, Friday Morning – Khruangbin (see the video above). Something got my nerves in the song so I took my time to discover more.

By reading their description I replayed the song and mesmerising with my ears, eyes, mind and heart. They even took me deepen down into my soul. Somehow I watering my eyes. So this is how my Monday Friday Morning continued.

Friday Morning is a love song, written and recorded at the remote farm in Burton, Texas where Khruangbin got its start. To commemorate the song, the band asked their closest friends and family to record messages of love to each band member. The music video is a portrait of the band hearing these audio recordings for the first time, capturing on film the emotions one feels when they hear just how loved they are; a poignant and heartfelt expression in a time where, as a collective whole, we need to hear and express love more than ever.

You are pretty colors
Find you in the morning

You get lonely when it’s cold
But you got fire, ooh
Find you, find me
Let’s go and burn together, ooh

One dream to another
I’ll fall, you come with me

You get lonely when it’s cold
But you got fire, ooh
Find you, find me
Let’s go and burn forever, ooh

Na, na, na, na…

แทบจะทุกที่ที่ไป เราใช้ชีวิตสุดมันส์ จักรยานสีแดง ผจญภัยแทบจะคนเดียวมาโดยตลอด หมายถึงไม่ได้พกพ่อแม่พี่น้องไปด้วย และนั่นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เพราะเรารู้อยู่เสมอว่าทุกคนรอเราอยู่ที่บ้าน

แต่อาทิตย์นี้ต้องอยู่คนเดียว อยู่บ้านคนเดียวทำไมรู้สึกแปลกๆ…

พึ่งนึกขึ้นได้ว่าเราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาทุกที่ ยกเว้นที่เดียว! คือที่บ้าน เราไม่เคยอยู่บ้านคนเดียวจริงๆเลย บ้านเงียบเหงามากเมื่อไม่มีทุกคน เป็นความรู้สึกใหม่ นี่ทุกคนออกจากบ้านกันไม่ถึงสามชั่วโมง เราเกิดความรู้สึกแบบนี้แล้ว ฮ่าๆ

พรุ่งนี้มีไปสอนแต่เช้า พลาดนาฬิกาปลุก snooze นี่ยาวเลยนะ ฮ่าๆ และอาทิตย์นี้มีภารกิจดูแลบ้าน ทุกคนเหมือนจะฝากอะไรบางอย่างไว้ เช่น พ่อบอกว่าปลาสองวันให้อาหารที วางอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องเยอะ แม่บอกว่ารดน้ำต้นไม้นะ ปีกซ้ายใช้สายยางอันนี้ ปีกขวาใช้ก๊อกนี้ อย่าลืมปิดปั๊มน้ำ เก็บจานเข้าตู้ ต้มน้ำแบบนี้กรองออกแบบนี้ น้องสาวให้กำลังใจแบบอยู่บ้านดูแลตัวเองนะ งงๆให้ออกมาจับต้นไม้

ทิ้งท้ายพ่อเอาสายยางเปิดน้ำลงดินยาวๆไป ประหนึ่งให้ดินชุ่มมากที่สุดก่อนที่เราจะเป็นคนรดน้ำในรอบถัดไป ฮ่าๆ

ปล. นี่ร่างโพสต์นี้สักพักแล้ว รอสมาชิกทุกคนกลับบ้านมาก่อนค่อยโพส ฮ่าๆๆ

夏の光に
Light Mellow やまがたすみこ
 ♥
さよならを言う前に あなたはいつも
サングラスをかける
暗いレンズに 私の顔が
すがるように 映る
夏の光の中を 悲しいとさえ言わないで
あなたは何を 忘れようとしているの
 ♥
さよならをした後で あなたはいつも
淋しげに歩く
二人はいつから こんな別れかた
するようになったの
今日で終わる二人なら
思い出なんか 欲しくない
あなたは後ろを 振り向かないで歩いて
夏の光の中を 悲しいとさえ言わないで
今日で終わる二人なら
思い出なんか 欲しくない
 ♥
เพลงเพราะมากๆ เพลงฤดูร้อนที่เหมาะกับหน้าฝนแบบนี้จริงๆ พายุมา ฝนตกๆหยุดๆวันนี้ราวๆ 4-5 รอบแล้ว พิมพ์อยู่ก็ถึงกับต้องวิ่งไปปิดประตูหน้าต่างอีกรอบ คำศัพท์ในเพลงก็ง่ายมากๆ ไม่มีคันจิยากเลยสักตัว ช่างเข้าใจง่ายพอๆกับความหมายของมันนั่นแหละ

ช่วงปีนี้เป็นช่วงแห่งความรู้สึกส่วนตัวที่ทะลักเอ่อล้นมากๆ มีหลายโมเม้นที่โดนจังๆ แบบ critical hit ในทางที่ดีในทางที่เป็น ทยอยเขียนไม่ทันแล้ว ระหว่างรอวันนี้ขอบันทึก live stream นี้ที่ประทับใจ กดเพราะ cover สวย เข้ามาฟังเพลงก็เพราะ ฟังไปเรื่อยๆเจ๋งตรงที่บรรยายว่าเป็น Streaming City Pop แล้วภาพประกอบเพลงคือขับรถวนไปเรื่อยๆบนถนนญี่ปุ่น แถบด้านล่างก็จะบรรยายว่าเพลงที่เล่นอยู่ชื่ออะไรของศิลปินท่านไหน พร้อมบอกสายถนนที่วิ่งอยู่ นี่ยังแกะไม่ออกว่าขวาบนเป็น GPS Map เส้นทางที่รถวิ่งหรือเปล่า คือดีมากๆ เหมือนตัวเองขับรถเองเลย เหมือนตัวเราเองด้วย ชอบฟังเพลงบนรถ ขับไปเรื่อยขับกลับบ้านดึกๆถนนโล่งๆ Live Stream มันดีตรงนี้กดไปมีคนดูอันนี้ด้วยกันอยู่ 629 watching now มันดีมากเลย connect มาก ฮาๆๆ

シティポップラジオへようこそ!ストリーミングシティポップクラシック24/7! 80年代のシティポップのベストレコードを30時間以上聞いて、日本の街を無限にドライブしてください。あなた自身のものではない記憶の霧を経て時間を遡り、歴史の特定の場所で凍ったメロディー。Streaming City Pop classics 24/7! Come with us on an endless drive through the streets of Japan while listening to over 30 hours worth of the best City Pop records from the 80s. Travel back in time through the haze of memories that aren’t your own, and melodies frozen in a particular place in history.

อันนี้เป็นสองเพลงที่ snap ไว้ตอนเปิดมาแรกๆ

Fujixtra400 taken by CanonAF35ML

taken by CanonAF35ML, Fuji Xtra 400

เปลี่ยนแปลง แต่เหมือนเดิม

เป็นโมเม้นท์ที่แปลกแต่ไม่แปลกใจที่เราเดินผ่านประตูสวนแก้วกันเข้ามาจากหอศิลป์ ลัดเลาะผ่านรูปปั้นเสืออันสง่างาม หันไปทักทายต้นไม้ที่เคยเป็นแบบดรออิ้งให้ ถัดไปสวัสดีศาลเจ้าแม่เฮงหลุย

แล้วพากันไปนั่งที่เดิม บันไดหินอ่อนศาลาดนตรี นั่งปุ้บลงล็อคกับสรีระอันคุ้นชิน ศอกพิงไปบันไดอีกขั้น เรามองออกมาที่หมู่ต้นแก้วที่ยามนี้ไม่มีดอก ชวนให้นึกถึงวันที่ดอกดกเต็มต้นและฝนตกเม็ดใหญ่ สร้างรอยเปียกด่างที่พื้นกระเบื้องดินเผา พร้อมกับดอกแก้วที่โรยลงมาเป็นดั่งพรมผืนใหม่

เราใช้เวลาอยู่ที่นี่โดยไม่พูดอะไรกัน เรานั่งเงียบๆกันอยู่อย่างนั้น ราวกับว่ากำลังอาบพลังงานบางอย่าง ยินเสียงลมหายใจของตัวเราและใบไม้ไหว เมื่อพร้อมเพียงแค่พยักหน้ามองหน้ากัน แล้วก็ลุกเดินกันต่อไป

วันนี้ระหว่างกลับบ้านก็เกิดความสงสัยขึ้นมาว่าความเศร้าและเสียใจ เหมือนหรือต่างกันอย่างไร

ตอบตัวเองว่า เสียใจคงเกิดขึ้นเมื่อมีบางอย่างมากระทบความรู้สึก และถ้าเรายังคงซึ่งสิ่งกระทบนั้นไว้ เสียใจก็จักกลายเป็นเศร้า หรือความเศร้าคืออาการเสียใจที่ไม่ยอมหาย

เลยนึกเล่นๆว่าเราเสียใจ แต่จำเป็นต้องเศร้าไหม หรือเราเศร้าโดยที่จำเป็นจะต้องเสียใจไหม ก็เลยลองนึกๆดู

บ่อยครั้งก็รู้สึกเสพย์ความเศร้า พอๆกับเสพย์ความสุข และความเครียด ก็คงเหมือนตอนฝนตก นอกจากวันอันสดใส บรรยากาศอึมครึมฟ้าสีเทาก็เป็นอีกฉากโปรด เป็นความเศร้าและสุขในขณะเดียวกัน

ในโลกของเมอร์ลิน มนุษย์เราบ่อยครั้งจะมีอาการปวดที่สะบักไหล่ นั่นเป็นผลพวงมาจากอดีตที่เราเคยมีปีก

วันนี้มีอาการปวดหลังขึ้นมาแถวไหล่ขวา เลยนึกถึงเมอร์ลินขึ้นมา คงสะสมมาสักพัก ทุเลาลงด้วยเคาร์เตอร์เพนร้อนแล้วคลายเส้นดี ปีกจะงอกหรือเคยงอกอยู่ตรงนั้น แต่ชัดเลยว่าชั่วโมงทำงานช่วงนี้ยาวไป ขับรถก็ยังท่าเดิม เส้นไหล่ขวาปูดกว่าซ้ายมากนัก สนุกมากไปสินะ

นี่แค่เป็นส่วนน้อยมากๆ รู้สึกตัวเองยังแข็งแรงไม่เท่ากับพ่อแม่ตอนอายุเท่านี้เลย

ความเจ็บปวดเป็นเรื่องที่ดี ร่างกายกำลังเตือนเราอยู่ ก็ดูแลกันหน่อยแล้วกัน ใช้แต่พอดี

Take care of your body. It’s the only place you have to live in. Jim Rohn